You block your dream when you allow your fear to grow bigger than your faith. ~Mary Manin Morrissey
Nag-umpisa sa isang biruan at napunta sa seryosohan. "Ok, sige! Bibilhin ko, para na din pang delivery service." "Ok na ako dian, hindi ko naman kailangan ng bongga na sasakyan." Sa isip ko, magagamit ko ito sa negosyo. At para na din makita ko man lamang, ang isang "bunga" ng aking pinaghirapan ng sobra-sobra. Dagdag pa roon ang isang kwento, kung saan at 'pano pina-angat ng sasakyan na iyon, ang pamumuhay ng may-ari ng sasakyan. Mula sa pagiging ordinaryong empleyado, negosyong pagkain ng kanyang sawa; hanggan sa nagsarili at nagkaroon na ng sariling negosyo. Nakapagpatayo ng mga paupahan, nakabili ng mga lupa at bukod pa doon nakabili na rin ng mga mamahaling sasakyan. Ayon sa may-ari meron hatid na "swerte" raw sa kanila ang sasakyang iyon. Naniwala na rin ako, dahil isa ako sa saksi sa istoryang ng buhay nila. Type ko ang kulay, pati na rin ang plate number nya na pariho kong lucky color. Mahilig kasi akong mag feng shui, wala naman masama kapag ito ay subukang gawin. Walang marunong magdrive, kailangan ko e hire ang serbisyo ng dating driver, sa tuwi na'y meron delivery o lakad. Meron akong messenger, pero motorsiklo lamang ang kayang e maneho. Motorsiklo na galing din, sa aking food business. Kung saan binili ko ito, para regalo sa aking mahal ng huling nagbakasyon ito dito sa Pilipinas.
Dahil kailangan mag cost cutting at maka survive sa lumalaking gastusin ng kumpanya, binitawan ko ang aming messenger, at inilipat sa kabilang office. Sumagi sa isip ko na ito'y bilhin na, since na kailangan ang todong pagtitipid, at para mabawasan ang expenses ng kumpanya; na dulot ng sunod-sunod na gastusin sanhi ng paglilipat ng aming opisina. Kung bakit kasi ang lugar pa namin, ang napusuang bilhin ng ayala para tayuan ng mga condo. Ayan, napilitan tuloy maghanap ng ibang lugar. Dahil kailangan ko mabayaran ang aking dating mga boss, sa pagbenta sa akin ng kumpanya, kung saan 17years ko rin itong hinawakan. Kaya kapit patalim din ako, sukdulang pagba-budget sa operating expenses. At dahil dito, Ako ay naglakas loob at nag desisyon na mag aral ng driving tuwing linggo.
Apat na araw ang theory, at limang oras ang "actual driving." Huling klase ay "trouble shooting". Hmmm..hindi na masama, pang masa ang bayad tuwing papasok. Una, nagdalawang isip pa ako, naisip ko na naman ang aksidente; Pero bahala na! Kailangan ko talagang matuto, at sayang ang bayad sa taxi 'twing mayroon delivery. Sobra na rin busy ang kabilang kumpanya, para makahiram ng sasakyan at driver sa tuwina'y meron deliveries.
Twenty Five kami lahat na nag-enroll. May bata pa, may edad, at may mga trabaho na karamihan. Kaya sila ay nag-aral mag drive, ayon sa kanila, isa daw sa hinahanap ngayon na skill ng isang kumpanya, ang marunong ka mag drive. Napansin ko karamihan sa kanila, alam mag drive ng motorsiklo, pero hindi alam magdrive ng apat na gulong. Ang aming guro ay isang MMDA traffice head enforcer, partime 'nya ang pagtuturo at pagiging dentist. Ang kagandahan sa Xavier School Tech School, meron theory. Kung saan tuturuan kayo ng mga road signs at iba pang diskarte sa kalye tulad ng mga sumusunod:
1. Kailangan nyo matutuhan kung paano maging defensive driver.
2. Isipin ninyo na ang kalsada ay hindi isang malaking "playground"
3. Matutong magbigayan
4. Pairalin ang presence of mind, maging alerto lagi
5.Matutong intindihan ang mga road signs
6. Alamin ang karapatan mo sa kalye at kailangan mo maging abogado ng iyong sarili.
Ilan lamang 'yan sa mga tips na natutuhan ko, bukod pa sa trouble shooting.
Kailangan ko mag 'tyaga tuwing linggo pumunta sa driving site. Ang tawag nila sa lugar na iyon ay "FARRRVIEW". Biruan 'yon dahil sa napakalayong lugar ng Fairview, para sa aming actual driving. Isang malaking subdibisyon, na wala pa gaanong bahay. Paikot-ikot kami doon, kapag nakita nila kaya na ng estudyante, ilalabas ka na ng instructor mo. Ayon sa kanila, mas madali ka daw matuto sa mga mahihirap na sasakyan, Pinili ko ang isang owner type jeep. Ang sungit ng instructor, sa halip na matuto ka, andun 'yong matataranta ka, dahil masyadong hyper. Kaya ka nga nag aral eh, kasi hindi mo pa alam mag drive at gusto matuto! Next sunday na lang ulit, bad trip sayang ang aking 2 cards na katumbas ng 1hour.
Sunday ulit, masaya din ang aming samahan. Kahit doon lamang kami nagkakilala, biruan at kwentuhan, para hindi mainip sa byahe papuntang farrrrview. Swerte! "Lalabas na tayo ng highway, marunong ka na pala eh!." Ayon sa aking instructor. Bahala na! Hmmm....okey din pala, kahit nakaka nerbyos mapipilitan ka na maging alerto. Masarap pala ang mag drive, exciting kapag walang kasabayan. Lalo na kapag madalang ang sasakyan. Maiinis ka lang kapag nasa ma-traffic kayong lugar. Sa sobrang tuwa ko, sinubukan ko mag overtake, natulala ang instructor ko! Hehehe.... tutulog-tulog kasi eh! Huwag ko na daw uulitin iyon. Ang kailangan ko lang daw tandaan, ay maging defensive driver ako at alalahanin na ang kalsada ay hindi playground kundi isang lugar kung saan ay puedeng tumapos ng iyong mga pangarap sa buhay o maaring maging daan para ikaw ay maging inutil habambuhay.
Pagkaraan ng ilang linggo na pagtiyaga, tinawagan na kami para sa aming trouble shooting class. Ang iba hindi satisfied, dahil natapos ang mga sessions na hindi nila nagawang magdrive ng maraming beses sa labas. Last day at bigayan na ng certificate. Habang hawak ko ang Certificate, sabi ko sa sarili ko, 'to na ang aking "Certificate of Overcoming Fear in The Road thru Driving". Muli binali ko na naman ang isang salitang binitawan ko sa pangalawang pagkakataon, pero dahil naman sa meron magandang dahilan. Paminsan, minsan kahit na meron tayong paninindigan sa ating mga ginagawa at salitang binibitawan. Maari din na ito ay makapagpababa ng ating "pride". Ang pride na kadalasan ay dulot nito ang madalas na hindi kagandahan. Ngunit, hindi sa lahat ng oras, kapag ibinaba mo ang iyong pride, ay para sa ikasasama. Bagkus, para ito sa ikabubuti natin bilang isang tao.
 |
| The driving site (photocreditwww,journeyoflife.blogspot.com) |
Sa nakaraang article ko, "Kahit Milyon Pa Ang Ibayad Mo Sa Akin, Di Bale Na Lang! Kung saan dito ko tinukoy, ang isang salitang ako mismo ang sumira. Binali ko, dahil kailangan kailangan gawin.
Ang aral na natutuhan ko mismo sa aking sarili ay, "Wag magsalita nang patapos!"
Dahil hindi natin alam kung ano ang puwede mangyari! At lahat ng ito
ay akin mismong napatunayan. Sa una at sa pangalawang pagkakataon.
Takot
ako sa aksidente lalo na sa kalye. Isipin ko pa lang 'yong mapisa ka ng
mga naglalakihang sasakyan. 'Yong maputulan ka ng kamay at paa! O 'di
kaya, kapag sadyang minalas ka, eh hindi mo na makikita ang lahat ng
mahal mo sa buhay. "NO TO DRIVING!" 'yan ang madalas kong sabihin noon.
Bukod sa natatakot ako sa kalye, eh, wala naman akong hilig sa mga
sasakyan.
Para kasi sa akin, luxury lang 'yan! Mas importante sa akin ang edukasyon ng mga anak ko, at ang pagkakaroon ng sariling bahay. Para sa akin, wise lang ako. Ayaw kong mag invest sa isang bagay, na alam ko nagde depreciate ang value. Puede naman akong mag commute, at safe pa ako! Lalo na sa tulad ko na antukin sa byahe. Higit sa lahat, wala pa akong sakit ng ulo, na karaniwang nararanasan ng mga meron sasakyan; kapag ito ay nagkaroon na ng aberya. 'Tyak butas ang bulsa ko! Para sa akin hindi ko 'to priority! Walang parking space, bawal ang meron car sa apartment at halos lahat ng pinupuntahan ko ay walking distance lamang.
Para kasi sa akin, luxury lang 'yan! Mas importante sa akin ang edukasyon ng mga anak ko, at ang pagkakaroon ng sariling bahay. Para sa akin, wise lang ako. Ayaw kong mag invest sa isang bagay, na alam ko nagde depreciate ang value. Puede naman akong mag commute, at safe pa ako! Lalo na sa tulad ko na antukin sa byahe. Higit sa lahat, wala pa akong sakit ng ulo, na karaniwang nararanasan ng mga meron sasakyan; kapag ito ay nagkaroon na ng aberya. 'Tyak butas ang bulsa ko! Para sa akin hindi ko 'to priority! Walang parking space, bawal ang meron car sa apartment at halos lahat ng pinupuntahan ko ay walking distance lamang.
Nag-umpisa sa isang biruan at napunta sa seryosohan. "Ok, sige! Bibilhin ko, para na din pang delivery service." "Ok na ako dian, hindi ko naman kailangan ng bongga na sasakyan." Sa isip ko, magagamit ko ito sa negosyo. At para na din makita ko man lamang, ang isang "bunga" ng aking pinaghirapan ng sobra-sobra. Dagdag pa roon ang isang kwento, kung saan at 'pano pina-angat ng sasakyan na iyon, ang pamumuhay ng may-ari ng sasakyan. Mula sa pagiging ordinaryong empleyado, negosyong pagkain ng kanyang sawa; hanggan sa nagsarili at nagkaroon na ng sariling negosyo. Nakapagpatayo ng mga paupahan, nakabili ng mga lupa at bukod pa doon nakabili na rin ng mga mamahaling sasakyan. Ayon sa may-ari meron hatid na "swerte" raw sa kanila ang sasakyang iyon. Naniwala na rin ako, dahil isa ako sa saksi sa istoryang ng buhay nila. Type ko ang kulay, pati na rin ang plate number nya na pariho kong lucky color. Mahilig kasi akong mag feng shui, wala naman masama kapag ito ay subukang gawin. Walang marunong magdrive, kailangan ko e hire ang serbisyo ng dating driver, sa tuwi na'y meron delivery o lakad. Meron akong messenger, pero motorsiklo lamang ang kayang e maneho. Motorsiklo na galing din, sa aking food business. Kung saan binili ko ito, para regalo sa aking mahal ng huling nagbakasyon ito dito sa Pilipinas.
Dahil kailangan mag cost cutting at maka survive sa lumalaking gastusin ng kumpanya, binitawan ko ang aming messenger, at inilipat sa kabilang office. Sumagi sa isip ko na ito'y bilhin na, since na kailangan ang todong pagtitipid, at para mabawasan ang expenses ng kumpanya; na dulot ng sunod-sunod na gastusin sanhi ng paglilipat ng aming opisina. Kung bakit kasi ang lugar pa namin, ang napusuang bilhin ng ayala para tayuan ng mga condo. Ayan, napilitan tuloy maghanap ng ibang lugar. Dahil kailangan ko mabayaran ang aking dating mga boss, sa pagbenta sa akin ng kumpanya, kung saan 17years ko rin itong hinawakan. Kaya kapit patalim din ako, sukdulang pagba-budget sa operating expenses. At dahil dito, Ako ay naglakas loob at nag desisyon na mag aral ng driving tuwing linggo.
Apat na araw ang theory, at limang oras ang "actual driving." Huling klase ay "trouble shooting". Hmmm..hindi na masama, pang masa ang bayad tuwing papasok. Una, nagdalawang isip pa ako, naisip ko na naman ang aksidente; Pero bahala na! Kailangan ko talagang matuto, at sayang ang bayad sa taxi 'twing mayroon delivery. Sobra na rin busy ang kabilang kumpanya, para makahiram ng sasakyan at driver sa tuwina'y meron deliveries.
Twenty Five kami lahat na nag-enroll. May bata pa, may edad, at may mga trabaho na karamihan. Kaya sila ay nag-aral mag drive, ayon sa kanila, isa daw sa hinahanap ngayon na skill ng isang kumpanya, ang marunong ka mag drive. Napansin ko karamihan sa kanila, alam mag drive ng motorsiklo, pero hindi alam magdrive ng apat na gulong. Ang aming guro ay isang MMDA traffice head enforcer, partime 'nya ang pagtuturo at pagiging dentist. Ang kagandahan sa Xavier School Tech School, meron theory. Kung saan tuturuan kayo ng mga road signs at iba pang diskarte sa kalye tulad ng mga sumusunod:
1. Kailangan nyo matutuhan kung paano maging defensive driver.
2. Isipin ninyo na ang kalsada ay hindi isang malaking "playground"
3. Matutong magbigayan
4. Pairalin ang presence of mind, maging alerto lagi
5.Matutong intindihan ang mga road signs
6. Alamin ang karapatan mo sa kalye at kailangan mo maging abogado ng iyong sarili.
Ilan lamang 'yan sa mga tips na natutuhan ko, bukod pa sa trouble shooting.
Kailangan ko mag 'tyaga tuwing linggo pumunta sa driving site. Ang tawag nila sa lugar na iyon ay "FARRRVIEW". Biruan 'yon dahil sa napakalayong lugar ng Fairview, para sa aming actual driving. Isang malaking subdibisyon, na wala pa gaanong bahay. Paikot-ikot kami doon, kapag nakita nila kaya na ng estudyante, ilalabas ka na ng instructor mo. Ayon sa kanila, mas madali ka daw matuto sa mga mahihirap na sasakyan, Pinili ko ang isang owner type jeep. Ang sungit ng instructor, sa halip na matuto ka, andun 'yong matataranta ka, dahil masyadong hyper. Kaya ka nga nag aral eh, kasi hindi mo pa alam mag drive at gusto matuto! Next sunday na lang ulit, bad trip sayang ang aking 2 cards na katumbas ng 1hour.
Sunday ulit, masaya din ang aming samahan. Kahit doon lamang kami nagkakilala, biruan at kwentuhan, para hindi mainip sa byahe papuntang farrrrview. Swerte! "Lalabas na tayo ng highway, marunong ka na pala eh!." Ayon sa aking instructor. Bahala na! Hmmm....okey din pala, kahit nakaka nerbyos mapipilitan ka na maging alerto. Masarap pala ang mag drive, exciting kapag walang kasabayan. Lalo na kapag madalang ang sasakyan. Maiinis ka lang kapag nasa ma-traffic kayong lugar. Sa sobrang tuwa ko, sinubukan ko mag overtake, natulala ang instructor ko! Hehehe.... tutulog-tulog kasi eh! Huwag ko na daw uulitin iyon. Ang kailangan ko lang daw tandaan, ay maging defensive driver ako at alalahanin na ang kalsada ay hindi playground kundi isang lugar kung saan ay puedeng tumapos ng iyong mga pangarap sa buhay o maaring maging daan para ikaw ay maging inutil habambuhay.
Pagkaraan ng ilang linggo na pagtiyaga, tinawagan na kami para sa aming trouble shooting class. Ang iba hindi satisfied, dahil natapos ang mga sessions na hindi nila nagawang magdrive ng maraming beses sa labas. Last day at bigayan na ng certificate. Habang hawak ko ang Certificate, sabi ko sa sarili ko, 'to na ang aking "Certificate of Overcoming Fear in The Road thru Driving". Muli binali ko na naman ang isang salitang binitawan ko sa pangalawang pagkakataon, pero dahil naman sa meron magandang dahilan. Paminsan, minsan kahit na meron tayong paninindigan sa ating mga ginagawa at salitang binibitawan. Maari din na ito ay makapagpababa ng ating "pride". Ang pride na kadalasan ay dulot nito ang madalas na hindi kagandahan. Ngunit, hindi sa lahat ng oras, kapag ibinaba mo ang iyong pride, ay para sa ikasasama. Bagkus, para ito sa ikabubuti natin bilang isang tao.
No comments:
Post a Comment